چن روزیه خیلی بیشتر حواسشون بهم هست.گمونم از همون روزی که طاقتم طاق شد و با فریاد به این گونه مراقبتشون اعتراض کردم.البته همون روز که نه ، فک کنم بعد از اون اتفاق یه جلسه ی گروهی با هم داشتن و برای رفتارای جدیدشون با من تصمیم گیری کردن.البته الان حس می کنم خیلیم بد نشد ، شاید یه ذره حساسیتشون بیشتر شده ولی حداقل فهمیدن منم از اوناش نیستم که ساکت یه جا بشینم. اون چند دفعه ی قبلم که داد بیداد کردم هم تا چن وقت اوضاع همین جوری بودا ولی بعدش بازم عادت کردم.امان از عادت!

ولی چه می شه کرد؟من به غیر از مراقبام کسیو ندارم که! آخه کی حاضره با یکی که همیشه 10 تا مراقب داره باشه؟مراقبانی که همیشه حواسشون هست راه راستو نشونم بدن.و من راست شده به راه راست اگه راستی رو فراموش کنم شاید به غیر از مراقبام کس دیگه ای و تو زندگیم پیدا کنم.